دیروز خبری منتشر شد در خصوص دیدار احمدی نژاد و کمیسیون اصل نود مجلس. اینکه تمام سخنان احمدی نژاد در این جلسه، می تواند به عنوان سند عدم صلاحیت او برای پست ریاست جمهوری در همین قانون اساسی باشد موضوع این نوشته نیست. اینکه با تکیه بر همین سخنان نمایندگان مستقل (درصورت وجود) می توانند او را استیضاح کرده و به نبود کفایت سیاسی او رای دهند، هم موضوعی نیست که در اینجا بخواهم بدان بپردازم.
موضوع مد نظر من در این نوشته یک جمله از سخنان احمدی نژاد است که البته قبلا هم مشابه این سخنان را گفته است؛
«مایه تعجب است که کمترین لغزش یک مقام اجرایی زیر ذرهبین مراکز نظارتی متعددی از جمله قوه مقننه قرار میگیرد در حالی که اگر صدها برابر بزرگتر، تخلفی از یک نماینده مجلس صورت گیرد هیچ کس حق تعرض به نماینده مجلس را ندارد، آن هم نمایندهای که ممکن است با 6 هزار رأی نمایده شده باشد. به گفته وی کسی که با 6 هزار رأی نماینده شده خود را مصون و مبرا و نماینده مردم میداند اما خود این فرد، رئیسجمهور را با بیش از 24 میلیون رأی نماینده ملت نمیداند!؟»
وی در بخشی دیگر از سخنانش، اجرا نکردن دو قانون مشخص و مصوب مجلس را با توضیحاتی، به صلاح ندانسته و به اصطلاح در اجرای قانون برمبنای اجتهاد شخصی خود، عمل کرده است.